فقط دوست داشتن مهم نیست
روزی منه شیوا
غرق در فکر
ناگهان خود
را در دیاری دیدم
دور دست و غریب
دیدم کامل مردی به نام مجتبی
در کناره من است
با نگاهی مهربان
(((مجتبی))) . به نرمی از من میپرسد :
((که چرا این طور گرفته ای؟))
(
((شیوا ))) .گفتم : فکرم پریشان است
(((مجتبی))). گفت:
(( شاید از من کمکی ساخته باشد))
(
به دنباله حقیقت میگردم
(((مجتبی))). گفت:
(( در خود فرو رو
کلیدش در قلب می یابی))
چگونه؟
(( خیالهایت را کنار بزار
و
نیت را خالص کن
آن وقت است که حقیقت در قلب می تابد ))
(
از کجا بدانم که حقیقت است که میتابد؟
(
((مجتبی))) پاسخ داد:(( در این مرحله
اولیا و انبیا را همه بر حق میبینی
و تفاوت بین ادیان نمیگذاری
یعنی به مرحله خودشناسی گام نهاده ای))
مرحله خودشناسی؟؟
(( در مرحله خود شناسی میدانی که
از کجا امده ای
چرا به دنیا آمده ای
در اینجا چه باید بکنی
و بعد به کجا میروی))
(((شیوا ))) گفتم:
نمیدانم در اینجا باید چه کنم؟
(
((مجتبی))) گفت:(( به وظیفمان عمل میکنیم
به دیگران خیر برسانیم
و بکوشیم که انسان واقعی باشیم ))
انسان واقعی؟
(( بله, کسی که
به راستی دلسوز, نیک خو و نیک خواه باشد
از شادی دیگران شاد شود
و از غمشان غمگین
و در پی یاری به دیگران باشد ))
چگونه؟
(( با دیگران همیشه همان باشد
که میخواهی با تو باشند
و هر چه بر خود نمیپسندی
بر دیگران مپسند))
(
((شیوا ))) گفتم:گفتنش آسان است......
(
((مجتبی))) او ادامه داد: ((.. اما به کار بستنش دشوار))
(
نشیب و فراز زندگی
گاهی عرصه را بر من تنگ میکند
ومطمئن نیستم آیا روزی به سعادت
واقعی میرسم
(((مجتبی))) گفت:
(( در راه حقیقت
سعادت واقعی
بازگشت
به سر منزل ازلی است))
سر منزل ازلی؟
(( بازگشت از همان جایی که آمده ایم
اما دانا تر و مهربانتر ))
فکری کردم و پرسیدم(((شیوا ))) :
این همه را از کجا میدانی؟
لبخندی زد و گفت (((مجتبی))) :
((عمرهایی تحقیق و تجربه))
....ممنونم
حالم خیلی بهتر شد
اما شاید باز سوالاتی داشتم
میشود شما را باز دید؟
با لبخندی مهمربان
دستی بر شانه ام گزاشت
و گفت(((مجتبی))) :
((هر وقت که بخواهی;
من همیشه هستم شیوای من))
چشم انتظارم شیوا
چرا این جوری شد؟
آخه من چه جوری بهشون بگم :که من مقصر نبودم ،آفتاب مقصر بودورنگ آسمون مقصر بود و گنجشکها مقصر بودند .
من چه جوری بهشون بفهمونم که اون روز یه روزی بود و نسیم یه جوری می وزید که جز عاشق شدن هیچ کار دیگه نمی شد کرد؟
می دونید از کدوم روزا بود؟از اون روز ها که همه چیز آفتابی و روشنه .از اون روزها که صد سال بعد هم که یادش می افتی ، همه رنگها رو به وضوح به خاطر میاری.
ولی ،خوب حالا که چی ؟ به خاطر اون یه روز که نمی تونم هزار تا روز آفتابی دیگه رو خراب کنم.نمی تونم که چشماموببندم و نبینم که باز هوا اونجوری میشه ، باز آسمون اون رنگی میشه ،باز گنجشکها می خونند.
حتی اگه چشمامو ببندم هم فایده نداره.چون اون نسیمه ، باز دوباره ، داره تو هوا موج می زنه ، می یاد ، محکم می خوره به صورتم ودلم رو هری می ریزونه پایین.
از من که انتظار ندارین ، ندیده بگیرمش؟
از من که انتظار ندارین ،لبخند نزنم؟
از من که انتظار ندارین ،دوستش نداشته باشم ؟
شکستن...
منهم یک روزی شکستم...به همین سادگی...بی صدا...بدون حرف...حتی ناله هم نکردم...و نمیدونید چه قدر درد داشت و چقدر......
و اینکه چقدر دلم فریاد میخواهد و چقدر دلم محتاج شده و ضعیف...محتاج یک نگاه ساده حتی...محتاج یک کلام با محبت...محتاج یک دوست...
و چقدر دلم میخواهد ببارم و باز ببارم و باز هم...
افکار پریشان
هنوز همه چی عجیبه . هنوز من نباید بدونم جریان چیه . هنوز نمی تونم به روی خودم بیارم که می دونم . هنوز نمی دونم کدوم درسته و کدوم غلط . هنوز بهش فکر نکردم . تو این مدت فقط فرار کردم ، فقط فرار .
می دونی از چی می ترسم ؟ از اینکه بشینم تحلیل کنم و به این نتیجه برسم که اونم حق خودشو داشته تو زندگی ، که نتونم دربست محکومش کنم ، از این می ترسم . کاش چشم باز می کردم و می دیدم همش یه کابوس بوده .
گاهی وقتها آدم مجبوره دلش به کسی یا چیزی خوش باشه
گاهی وقتها آدم مجبوره دلش به کسی خوش باشه
گاهی وقتها آدم مجبوره بادلش خوش باشه
گاهی وقتها آدم مجبوره خوش باشه
گاهی وقتها آدم مجبوره باشه
گاهی وقتها مجبوره باشه
گاهی چیزی نیست که باشه
می دونی یه چیزی می خواد که وقتی این گاهی هم نباشه باشه
و...
یه تصویر می سازی ، یه برج ، یه قلعه . شاید هم عمر خودت . بهش دل می بندی و یکی از معدود چیزای باارزش زندگیته ، شاید یکی از سه تا ! بعد یه هو می فهمی همه ش رو شن های لب ساحل بوده . یه موج میاد و تموم . از اساس تنها چیزی که به جا می مونه کف های موجه رو پاهات ، و کرم هایی که لای انگشتات می لولن . به همین سادگی همه چی خراب می شه ....